هووووووووووووووووووي با شمام

دوازدهم دی ماه

واقعا هرکسی روز رشت و گذاشته توی زمستون دستش درد نکنه ، رشت حتی پاییز هم نیست ، حتی شهریور هم نیست ، فقط زمستون ، با شخصیت صد در صد زمستونی ، روزت مبارک شهری که توش چشمم و به این دنیا باز کردم ، شهر فرهیخته ی من .

هووووووووووووووووووي با شمام...

چی شد که غذای شب عید سبزی پلو با ماهی شد؟

شاید چون دسترسی به ماهی و آبزیان کمتر بود .

اما نکته ای که میخوام بگم اینه : که این روزا که سال نو میلادی ، همه ی دنیا هم آبزیان خور میشن ، سالمون و خاویار و اختاپوس .... ، انگاری غذا خوبه ی اونا هم آبزیان .

هووووووووووووووووووي با شمام...

سلام

خوش اومدین

این وبلاگ با تموم عکس ها و مطالبش حاصل یک سوم زندگی منه ،از سفرنامه هام ، مسائل علمی تا شعرهام و روزمره نویسی هام , و امیدوارم اگر دانشی ازین صفحه بر شما اضافه شد ، لطفا یک فاتحه برای پدرم ختم کنید ۔

هووووووووووووووووووي با شمام...

یادم میاد وقتی بچه بودم همه اش خونه ی عزیز جونم بودیم ، یهو ی خانومی بعد از صبحانه از در میومد تو میگفت : حاج خانم پنبه زن اومده (بهش حلاج یا نداف هم میگفتن ) ، بعد از هر خونه ای یک زن درمیومد و دوچرخه ی پنبه زن و دوره میکردن ، و بعضی ها که تعداد کمی رخت خواب داشتن یکی دو ساعت استخدامش میکردن ، مثلا اینجوری بود که اونا باید چند نفر میشدن و توی یک روز پنبه زن و میگرفتن واسه کارشون ، ولی بقیه مثل عزیزجونم که کلی رخت خواب داشت و چند تا دختر و پسر دم بخت و حتی کلی نوه که مدام رخت خواب هارو نجس میکردن و یا به قول ما گیلک ها ( مردِ مهمون ) میومد براشون یک روز کامل یا گاهی یک روز و نیم پنبه زن و میگرفتن تا رخت خواب هاشونو وشا کنه یا اصطلاحا پنبه هارو شاد و مرتب کنه و پف اون رخت خواب ها برگرده که اصولا سالی دو بار اینکارو میکردن یکی شهریور و یکی اسفند ، بعد یادمه پنبه زن وقتی وارد کوچه ای میشد با صدای بلند و آواز مانند چند تا جمله رو تکرار می‌کرد که خیلی بانمک بود واسه ما کوچیکترا و زمانی که زنها به توافق نمی‌رسیدند که کدوماشون توی یک روز باشن یا کی کدوم روز باشه پنبه زن تهدید می‌کرد که کلا سه روز بیشتر نمیتونه واسه اون کوچه وقت بذاره و باید به کوچه های بعدی هم سر بزنه، خلاصه اینکه پنبه زن میومد توی حیات و اون صدای بامزه ی به یاد موندنی ( ریویو رَ رَ ریو ) کل روز شنیده می‌شد و یک جلیقه ی مشکی داشت که قیچی و چاقو ، ازین آویزهای وزن کشی ، متر و چند تا سوزن و نخ به جلیقه اش وصل بود ، گاهی وقتا پنبه ها رو کیلویی حساب می‌کرد، گاهی متری ، ولی هرچی بود کارو درمی‌آورد، تازه گاهی پنبه ی جدید هم به رخت خواب ها اضافه می‌کرد، یا مثلا عزیز جون بهش میگفت : یک بالش جدید بدوزه و همونجا می‌دوخت و آما هووووووووووووووووووي با شمام...

چطور میتونم با اون کسی که از من توی ذهنت ساختی رقابت کنم ؟این جمله هم میتونه نشون دهنده ی این باشه که طرف مقابل از ما اون شاهکار آفرینش که نیستیم و ساخته .هم میتونه نشون بده که طرف از از ما یک دیو بدجنس و دو سر که نیستیم رو ساخته ، به علاوه کل چیزهایی که هستیم و تنها ذهنش پذیرفته .و آره واقعیت اش اینه که ما نمیتونیم رقابت کنیم با تصویر ذهنی آدمها از خودمونواسه همینم نباید به آدمها بیش از خودمون اهمیت بدیم ، یا حتی تلاش کنیم تا خود واقعی مون رو بهشون نمود کنیم ، چون فقط خودمونیم که میدونیم چقدر برداشت های خوب و بدشون از ما درسته ، البته موفق هم نمیشیم که تغییری به وجود بیاریم ، چون هرچی تلاش کنیم بازم پردازنده ی ذهن اونها اون شکلی عمل میکنه ، نه به شکلی که ما میخواییمتازه ازین بدتر هم داریم اونجایی که جدیدا اسمشو گذاشتن[ کراش] یک نفر توی ذهنش از کسی خوشش میاد و انقدر رویا پردازی میکنه در رابطه با اون آدم که از کل واقعیت دور میشه ، یهو خبر ارتباط اون آدم با یکی دیگر و میشنوه و بهم میریزه ، افسردگی میگیره ، حتی خودکشی میکنه ، اما اون آدم و نمیتونه از ذهنش بیرون کنه ، چرا؟ چون اون رابطه ای که هیچ وقت وجود نداشته توی ذهن ما دهه ها پیش رفته ، خب چطور میشه با آدمی که هیچ موقع وجود نداشته قطع رابطه کرد ؟؟؟و احساس میکنم به همین دلیل که توی علم پزشکی و روان پزشکی و ادیان مختلف میگن که ارتباط جنسی باید فیزیکی باشه نه ذهنی و به وجو آوردنش یعنی اعتیاد بهش و...احتمالا پیامد های بسیار مخربی داره . هووووووووووووووووووي با شمام...

وقتی به موتزارت گوش میدی تنها چیزی که به گوشت میرسه شیطنت یک مرد قاطع و پررو ، و بعد وقتی میری زندکی نامه اش و میخونی متوجه میشی یک زن ستیز بوده با بیست فرزند .ولی موسیقی باخ اینجوری نیست ، اون با هر نتی که خلق کرده انگاری عدم اطمینان کاملش به جهان رو به نمایش گذاشته ، اون تردید لطیف و دوست داشتنی یک آدم که باعث میشه رو یه جلو بره .حالا وقتی بتهوون گوش میدی جز عشق چیزی نمیشنوی ، همه اش عشق و عشق ، که این دنیا نه بهش سلامتی و بدن درستی داده ، نه خانواده ی سالم اما تو هنوز هم وجود داری و دوستش داری .استاد ویولون ام میگفت : ابن سینا سالها تلاش کرد که ثابت کنه دنیا بر پایه ی ریاضیات میچرخه ، بعد از اثبات اش سالها زمان برد تا خودش نظریه خودش و رد کنه و ثابت کنه جهان بر پایه ی موسیقیه هووووووووووووووووووي با شمام...

بعضی ارکستر سمفونیک ها فوق العاده اس ، انگار رهبر ارکستر موسیقی رو بر تمام اجزا و جوارح ات جاری میکنه بعد از روی نوازندهدها بلند میکنه و میکوبه به درو دیوار ، یا از یک تیم نوازندگی نت ها رو برمی‌داره و میزنه تو سر نت ساز تیم نوازندگان بعدی

هووووووووووووووووووي با شمام...

این یک تفسیر : وقتی خودتو میسپری به آب و هیچ دخالتی در شکل موندنت تو آب نمیکنی و آب تمام بدنت و گوش هاتو فرامیگیره نه دیگه صدای موج و میشنوی و نه دیگه صدای هیچ چیز دیگه ای رو ، اگر چشم تو باز کنی آسمون و میبینی نهایتا چند تا پرنده ولاغیر ، و تنها صدایی که میشنوی صدای نفس کشیدنت که کم کم همگام میشه با شکل حرکتت روی آب ، و به وضوح صدای نفس کشیدن از طریق دستگاه اکسیژن ، صدای فرو رفتن و بیرون جستن نفست از توی دیافراگمتو حس میکنی ، چه حس رهایی بی نظیری ، عمرا هم دلت نمیخواد که اون لحظات تموم شه ، هرکسی تجربه اش کرده باشه ، نوش جونش . و خداوند آفریننده ی دریا و آب و قطرات و ذرات رو شکر ، و خداوندی که فرصت لذت بردن از نعمت هاشو میده هم شکر ، و خداوندی که بدن سالم بهمون میده برای ملحق شدن به این فرصت هم شکر ، خدای امواج های آرام و ساحل های امن شکرت . هووووووووووووووووووي با شمام...